Waar heb ik mijn sleutels gelaten? Wat ging ik ook al weer in de badkamer doen? Heb ik vandaag al mijn vitaminen ingenomen? Allemaal heel herkenbare vragen voor zwangere vrouwen en nieuwe moeders. Een gevoel alsof je hoofd vol mist zit. Waarbij je ondertussen hyper gevoelig reageert op je omgeving. Een geluid is al snel te hard en bij de minste of geringste emotie schieten je ogen vol met tranen. De oorzaak: je mom brains.

Volg jij blindelings het advies van je verloskundige, kraamverzorgende of het consultatiebureau? Vertrouw jij het liefste op de ervaringen van je moeder of vriendinnen? Of laat jij je liever leiden door je eigen moedergevoel?

Voor alles is iets te zeggen, niets is goed of fout. Toch blijken vrouwen die zelf de regie durven te nemen een veel positiever gevoel over te houden aan zwangerschap, bevalling en het moederschap.

Het moederschap, een grote stap buiten je comfortzone. Een plek vol nieuwe ervaringen die onzekerheden met zich mee neemt. Opeens ben je mama, toch moet je groeien in je moederrol. Een open houding naar alle nieuwe ervaringen helpt je hierbij, samen met het bewaken van je grenzen. Dit klinkt makkelijk, toch hebben veel moeders hier moeite mee. De spanning van alle nieuwe ervaringen, de blikken van andere moeders en de liefde voor je kinderen, het maakt het allemaal niet makkelijker.

Zwanger worden gaat soms heel makkelijk, maar vaak duurt het even. Tijdens je zwangerschap groei je langzaam naar de bevalling toe. En dan ben je moeder. Het moederschap voelt voor veel nieuwe moeders, als een verlies van alle controle. Om een goede start van het moederschap te ervaren is het echter wel belangrijk om de regie niet te verliezen. Maar hoe behoud je dan de regie?

Je bent net bevallen van je zoon of dochter. Kraamtranen en ultieme blijdschap wisselen elkaar in hoog tempo af. De kraamtijd is een periode boordevol heftige emoties. De wisselende hormonen rondom je bevalling en borstvoeding helpen je hier een handje bij. Toch zijn deze emoties er niet voor niets. Ze helpen jou en je baby om sneller een band te krijgen. Een band die je kindje een veilig gevoel gaat geven en de ruimte geeft om zich verder te ontwikkelen.

Het moederschap is een uitdaging. Vaak leuk maar ook vol stressvolle momenten. Op zich is dit natuurlijk geen probleem. De uitdaging zit meer in het combineren van je werk, met het moederschap en het creëren van ruimte om te ontladen van de stress. Kortdurende stress is immers helemaal niet erg. Het maakt je scherp en creatief in het vinden van oplossingen. Langdurige stress heeft echter een tegengesteld effect. Het maakt je onzeker, het blokkeert je en het wordt steeds lastiger om in actie te komen. De juiste acties kunnen je helpen om dit voor te zijn.

Simone Biles, Amerikaans topturnster, turnt geen meerkampfinale op de Olympische Spelen 2020. Ondanks dat ze alle kans heeft om het goud te winnen en de Amerikaanse winnaarsmentaliteit van haar landgenoten. De reden: mentale problemen. Wat een powervrouw is Simone!

Wat kunnen wij, moeders, van Simone Biles leren? Heel veel! Mama zijn is namelijk ook topsport.

Volwassenen hebben aangeleerd snel te zijn. Snel boodschappen doen, snel even koken, deze klus heeft spoed! Zelfs de snelheid waarmee we informatie opnemen neemt toe. En we nemen minder tijd voor rust waarin we die informatie verwerken.

Voor een baby is dat tempo niet bij te houden. Omdat hun hersenen nog niet volgroeid zijn hebben baby’s veel meer tijd nodig om informatie te verwerken. Grotendeels wordt de informatie verwerkt tijdens de slaap. Een andere manier om je baby te ondersteunen is vertragen.

Tijdens mijn zwangerschap was ik al bewust bezig met de binding met mijn kindje. Ik lag regelmatig op de bank met mijn hand op mijn buik. Ik voelde mijn kindje bewegen onder mijn handen en droomde weg. Ik stelde me mijn baby voor na de geboorte. Hoe ik hem vast hield en hoe ik hem voedde. Ik speelde regelmatig een slaapliedje vlak bij mijn buik en praatte tegen mijn baby. In de hoop dat hij na zijn geboorte de geluiden zou herkennen.

Vanochtend werd ik wakker met 2 kinderen die alleen maar met me wilden knuffelen. Hele mooie momenten van het moederschap. Hier kan ik echt van genieten. Toch breng ik ze daarna snel naar de kinderopvang, want mama moet weer aan het werk. Tijd om te spelen was er vanochtend niet. Na een snel ontbijt moesten we de deur alweer uit. Hier kan ik me wel eens schuldig om voelen. Zij hebben echt behoefte aan tijd met mij. Ondertussen wil ik ook graag werken, sporten en even tijd voor mezelf hebben.

Voel ik me schuldig?