Een diastase

Een dia- wat? Een diastase, je hebt het woord vast wel eens horen vallen rondom de zwangerschap. Een diastase is het wijken van de rechte buikspieren tijdens de zwangerschap. In tegenstelling tot wat soms beweerd wordt krijgen alle vrouwen hiermee te maken vanaf 35 weken zwangerschap. 

Zelf was ik heel bang voor een diastase. Bang dat ik na de bevalling een lange tijd nodig had om te herstellen. Maar eigenlijk hoeft dit helemaal niet. Bij 60% van de vrouwen is de diastase 6 maanden na de bevalling vanzelf hersteld. Geef je diastase speciale aandacht tijdens je trainingen, om het herstel te ondersteunen. 

De diastase

Tussen je rechte buikspieren loopt een peesplaat, de linea alba. Door de druk van het kindje in je buik, rekken je buikspieren en de peesplaat op. Je hormonen helpen hierbij een handje, door het verweken van je bindweefsels. Dit is de oorzaak van een diastase. 

Hard hoesten of niezen en te zwaar tillen zorgen voor nog meer druk op je buik, de diastase wordt groter. In sommige gevallen ontstaat er zelfs een navelbreuk, hierbij scheurt de buikwand bij de navel. 

Klachten bij een diastase

Een diastase geeft niet altijd klachten. Toch kan het heel beperkend zijn. 

  • Je buik blijft opgezet, net alsof je nog zwanger bent. Niet pijnlijk, maar dit kan mentaal wel lastig zijn. 

  • Lage rug- en bekkenklachten en klachten aan de bekkenbodem. Pijnlijk en vervelend, waardoor je bepaalde activiteiten uit de weg gaat. 

  • Obstipatie

  • Problemen met door ademen. 

Trainen tijdens zwangerschap

Tijdens je zwangerschap kun je rekening houden met een eventuele diastase. Dit is de belangrijkste reden waarom wordt afgeraden om je rechte buikspieren te trainen tijdens je zwangerschap. De spieren staan al op spanning, nog meer spanning door specifieke training kunnen je spieren vaak niet aan. Dit wil niet zeggen dat je de rechte buikspieren helemaal niet mag gebruiken. 

  1. Let tijdens training goed op de vorm van je buik. Bolt deze op in een punt? Dan staat er te veel spanning op de rechte buikspieren, pas de oefening zo aan dat de punt verdwijnt of kies een andere oefening. Hoe verder je in de zwangerschap bent, hoe meer oefeningen je beter kunt aanpassen. 

  2. Het tweede waar je op kunt letten is de buikdruk. Een hoge druk van binnenuit, zorgt voor meer spanning. Veel spanning, is een grotere wijking van de buikspieren. Druk tijdens training ontstaat vooral door zware gewichten en het vastzetten van je ademhaling. Blijf altijd door ademen, adem uit als je kracht zet en bouw het gewicht af tijdens je zwangerschap. Op deze manier kun je prima blijven trainen. 

  3. Train wel je schuine en dwarse buikpspieren. Deze spieren staan veel minder onder druk en ondersteunen je rechte buikspieren. Je ontlast de rechte buikspieren en het herstel na de bevalling makkelijker wordt makkelijker door minder kracht verlies. 

De diastase na de bevalling

4-6 weken na de bevalling (of 8-10 weken na een keizersnede) mag je weer gaan sporten. Het is goed om voor die tijd een diastase check te laten doen. Zo weet je hoe je het beste kunt gaan trainen tijdens deze revalidatieperiode. Je lichaam is immers nog niet voldoende herstelt om je oude trainingen te gaan oppakken. 

Start met het trainen van je innercore en schuine buikspieren. Voorkom ook nu dat je buik opbolt in een punt en gebruik een goede buikademhaling. Check regelmatig of je diastase afneemt. Zo kun je de training langzaam gaan opbouwen. Zwaarder trainen kan pas als je diastase voldoende is herstelt, zorg tot die tijd dat je buikdruk laag blijft. Ook als je hoest of niest! Trek hiervoor je buik en bekkenbodem in als je dit voelt opkomen, zodat je de kracht van je hoest of nies kunt opvangen. 

Professionele begeleiding

Je diastase checken kun je zelf. Ik raad echter aan om hiervoor naar een gespecialiseerd trainer of een bekkenfysiotherapeut te gaan. Je krijgt dan meteen tips mee om hier zelf mee aan de slag te gaan of kunt samen gaan trainen tijdens je herstel. Revalideren van een operatie doe je immers ook niet in je eentje!

Vorige
Vorige

Babyblues

Volgende
Volgende

Loes: Moeder worden zonder roze wolk, maar met moeder burn-out