Gastblog Jenny: Het voorstellen van een zorgmoeder

Waar zal ik beginnen? Ten eerste wat leuk dat ik mag gaan schrijven voor Best9Moms.

Ik neem jullie mee terug in de tijd, naar het jaar 2011. Het jaar dat ik voor het eerst moeder werd. Toen niet wetende dat ik mijzelf zorgmoeder mocht gaan noemen.

Voorop stellend dat ik, net als iedere vrouw die mama mag worden, dolgelukkig was bij het zien van die paar streepjes! Ik weet nog goed dat ik super ongeduldig was. Ik dacht, ‘het zal toch niet’. Dat doe ik wel even tussendoor. Neh dus, toen kon ik mijn man bellen, die toentertijd werkte als leidinggevende in een supermarkt, dat hij papa werd. Zijn reactie: ‘oh ik was net de thee aan het tellen!’ Ik ga het nooit meer vergeten.

De bevalling

Anyway, juni 2011 was het zo ver. Onze zoon Daan werd geboren. De bevalling begon spontaan, maar eindigde dramatisch. Hij zat vast. Ik kon niks meer doen en de artsen ook niet. Al snel rende ze met mijn bed naar de OK. Daar werd het een spoed keizersnede. Toen ik wakker werd, 4uur later, hadden mijn ouders en schoonouders hem al gezien. Leuk, nee zeker niet!

Wat was er gebeurd?

Mijn man belde met het heugelijke nieuws, maar met de mededeling dat het met mij niet goed ging. Op de vraag: ‘moeten we naar je toe komen’ zei hij meteen ja. Ik neem het hem niet kwalijk. Maar nu, jaren later, weet ik wel wat ik gemist heb. De eerste binding.

Daan was sterk en slim

De maanden gingen voorbij. Al snel werd duidelijk dat Daan snel, sterk en slim was. Zo liep hij al ver voor zijn eerste verjaardag en zei hij woordjes als consultatiebureau met 2,5. Nu weet ik dat dit niet helemaal normaal is. Het komt vaker dan eens voor. Maar hij liep heel snel op de zaken vooruit. Nog steeds hoor!! Zo kwamen we dus met de leeftijd van 3 al in de eerste zorg trajecten.

Onderzoeken

Onderzoeken werden gedaan door de integrale vroeghulp. Daar kwam uit dat Daan meer structuur nodig had en heel slim was. Hij mocht voor zijn vierde al naar school. Toen hij 2 dagen geweest was moesten we op gesprek komen. Het bekende 10 minuten gesprek. Mevrouw de juf, die zich ondertussen geen juf meer mag noemen, zei: ‘hij is niet goed hoor!’ Je moet naar een zorginstelling. Toen werden we boos! Nu weten we beter. Ondertussen is hij 10.

Basisschool

De jaren op de basisschool liepen tergend langzaam voorbij. Iedere maand moesten op het matje komen. Telkens nieuwe opties bedenken om Daan bij de les te houden. Ondertussen waren we ook ouders geworden van zijn zusjes, een 1-eiige tweeling. Ik denk maar zo je krijgt wat je aan kan. Dat zorgen en regelen, begon er bij mijn man in te hakken. Dit resulteerde erin dat hij thuis kwam te zitten toen Daan in groep 3 zat. Groep 3 was HET jaar. in het begin van het schooljaar, belde de juf mij al vrij snel op. 9.30 uur stond er op mijn beeldscherm. De school belde. Ze huilde! Je moet hem komen halen het kan zo niet verder. Dat was de druppel. Hoeveel we ook probeerde om hem op regulier onderwijs te laten, hoe zwaarder hij het kreeg. Ondertussen waren er al bepaalde termen gevallen.

Eindelijk de diagnose

Wij besloten hierop dat het klaar was. Na dat de boven schoolse commissie een onderzoek deed, kwam het eruit. Hij moest naar het speciaal onderwijs. Voor ons een echte opluchting! Nu een x aantal jaren later kan ik dit iedereen aanraden: wacht niet te lang! Het put je uit, dat hou je niet vol! Kies voor jezelf en je gezin, rust en structuur is de key! Hij kreeg verschillende officiële onderzoeken en diagnoses. Het hielp ons! Deuren werden geopend. Hij kreeg te horen dat hij: Adhd, Pddnos, Ocd en Autisme heeft.

Ontvang 10% korting, exclusief voor de lezers van Best9Moms

Het moederschap leuk?

Leuk? Nee, maar dit is hoe hij is! Van een leuke gezellige (tweeling) moeder werd ik zorgmoeder en mantelzorger, samen met mijn man en dochters. Snapt de buitenwereld hier wat van? Nee eigenlijk niet. En ik, ik heb geleerd dat ik moet gaan rouwen. Want wij zijn niet het normale gezinnetje, zoals we zijn als Daan op logeren is. Of zoals ieder ander gezin zonder zorgintensief kind. Al jaren sta ik in overleef en regel stand. Ik ben een zorgmoeder in plaats van alleen een leuke moeder.

Kon ik maar…..

Meer in mijn volgende blog, dan neem ik jullie mee in het vervolg op speciaal onderwijs en de zorg tot nu toe. Leuk als je tussendoor onze avonturen volgt op Instagram, ik ben en blijf een open boek.

Liefs Jenny

Dank je wel Jenny voor je eerlijke verhaal. Ik deel graag het verhaal van Jenny en haar ontwikkelingen in het moederschap. Dit kan iedereen overkomen. Je weet het niet van te voren. Hoe dolblij je misschien met je zwangerschap bent, het moederschap is echt niet altijd een pretje. Jenny laat zien dat het er niet om gaat wat je overkomt, maar hoe je hiermee omgaat. Je kunt dit alleen aan, als je ook de tijd neemt om voor jezelf te zorgen. Het loslaten van het ideaal plaatje is hier onderdeel van.