De laatste weken van mijn tweede zwangerschap vielen me zwaar. Het ongekend warm, al weken was het dagelijks meer dan 30 graden. Met 37 weken was ik er eigenlijk al helemaal klaar mee. Ik had al dagen voorweeen en mijn baby was al ver ingedaald. Ik bewoog nog moeizaam en mijn buik voelde zwaar. Toch heb ik het nog even vol moeten houden. Mijn zoon werd geboren met 40+3. 

De bevalling

Toen mijn vliezen braken voelde ik eigenlijk alleen maar opluchting. Eindelijke was het moment daar. De bevalling ging beginnen! Niet dat ik daar zoveel zin in had, maar het einde was in zicht. Nog even en ik kon mijn zoon in mijn armen sluiten. 

In het ziekenhuis ben ik bevallen van Niels. Het ging snel, 6 uur na het breken van mijn vliezen is hij geboren. 

Het ging goed met Niels en mij. We mochten genieten van het gouden uurtje. Ondanks de ziekenhuis bevalling, werden we alleen gelaten. Zeker een uur konden we kijken, ruiken, voelen en praten met elkaar. Zonder dat de zorgverleners ons stoorden. Wat was dit een mooi moment!

Hierna was het wel tijd om nog even te gaan slapen. Niels was midden in de nacht geboren, een beetje rust konden we wel gebruiken met de slapeloze nachten die we nog voor de boeg hadden. 

Spoedeisende hulp

Na een check van de kinderarts, mochten we de volgende ochtend naar huis. We werden onthaald door opa en oma en natuurlijk onze oudste zoon. Wat was hij een trotse grote broer! Niels leek het goed te doen, toch bleef zijn temperatuur aan de hoge kant. Gezien mijn medische indicatie, de GBS bacterie, werden we geadviseerd om toch nog even naar de spoedeisende hulp te gaan. Ondanks dat ik me helemaal geen zorgen maakte, wilden we toch alles uitsluiten. Niels was alert, beweeglijk, leek goed te drinken, maar wel wat onrustig. Je weet immers nooit! 

In het ziekenhuis aangekomen, met de rolstoel naar de spoedeisende hulp. Dezelfde kinderarts als bij zijn geboorte heeft hem nogmaals bekeken. Alles was goed, geen echte koorts, ook hij maakte zich geen zorgen. Door de warmte had Niels moeite zijn temperatuur omlaag te krijgen. Extra energie, lees melk, zou hem kunnen helpen. Het advies: kolf na iedere voeding en probeer dit extra te geven. Of bijvoeden met kunstvoeding. 

Borstvoeding

Niet weer! Was mijn eerste gedachte. Bij Jens heb ik altijd moeten kolven en bijvoeden. Hoe graag ik ook borstvoeding wilde geven, ik wilde echt niet weer iedere keer dit hele riedeltje moeten doen. Met 2 kinderen kost dit teveel energie en dat gaat ten koste van het genieten van elkaar. 

Gelukkig viel het mee. Na 1x bij voeden en 1x kolven was Niels weer het mannetje. Zijn temperatuur zakte en hij was meteen een stuk rustiger. 

Het voeden ging vanaf dat moment heel goed. Niels dronk goed, sliep goed en was vrolijk als hij wakker was. Een zeer tevreden mannetje. 

Ik had het harder te stellen met de oudste. Zodra Niels aandacht nodig had, zette hij de boel op zijn kop. Schreeuwen, gooien, negatieve aandacht vragen. Heel begrijpelijk, nu ook zijn wereldje op zijn kop stond. Ik heb dit opgelost door extra aandacht te geven als Niels sliep, boekjes lezen, met hem spelen en samen naar buiten. Na een aantal weken werd het makkelijker en begon hij ook steeds meer zijn draai te vinden. 

Zorgen voor mezelf

Ik was wel blij met de dagen dat hij gewoon naar de kinderopvang ging. Dit gaf mij de rust om bij te tanken, voor de dagen dat ik 2 kids onder mijn hoede had. 

Vanaf dag 1 was ik mij bewust van het feit dat ik mijn energie goed moest verdelen. Over de kinderen, maar ook over mezelf. Op tijd rust nemen, gezond eten en gewoon weer lekker bewegen. 

In de kraamweek is bewegen soms wel lastig. Ik was al redelijk mobiel, een kleine wandeling was geen probleem. Binnen een week zat ik ook weer op de fiets, zonder scheuren en hechtingen van de bevalling was dit prima te doen. Even mijn hartslag omhoog en dan snel weer naar huis. Borstvoeding geven claimt na eenmaal dat je met regelmaat thuis moet zijn.

Gedurende de weken die volgden, ging het gezinsleven gewoon door. Een tweede kindje veranderde voor ons veel minder, dan de eerste. Ja, je bent weer meer aan huis gebonden. Maar even naar de winkel gaan of gaan wandelen was veel minder een dingetje. Het was allemaal minder nieuw, ik was veel meer ontspannen en daardoor was Niels ook een stuk rustiger. Ik ben ervan overtuigd dat deze relaxte versie van mezelf, een positief effect had op het verloop van mij borstvoeding en de rust die Niels had. 

Herstellen

Het feit dat ik nu beter wist wat ik kon verwachten, de trein van het leven die door denderd voor je andere kind en de keuze om ten eerste ook goed voor mezelf te zorgen, maakten deze kraamperiode een stuk makkelijker. 

Ik wilde zo snel mogelijk weer herstelt zijn. Om voor mijn kinderen te zorgen. Ik moest nu al maanden, met pijn in mijn hart, tegen Jens zeggen dat ik hem niet op kon tillen. Om mijn drang om weer te kunnen sporten, mijn grootste uitlaatklep. Om mijn wil onafhankelijk te zijn, mijn moeder deed nog steeds het grootste gedeelte van mijn huishouden. Om straks weer fit aan het werk te gaan. Sportlessen geven is fysiek zwaar daar moest mijn lichaam weer klaar voor zijn. Om voldoende energie te hebben. Ik was het zat om iedere keer uitgeput te zijn, na alles wat ik had gedaan. Ik kan niet stilzitten, ik houd ervan om bezig te zijn. De laatste maanden waren mentaal zwaar geweest, omdat ik steeds meer stapjes terug had moeten doen. Ik was er klaar voor om weer mezelf te kunnen zijn. Het belangrijkste wat ik hiervoor nodig had was een fit lijf, mentaal en fysiek. 

Ik heb hard gewerkt om te herstellen. Naast de zorg voor mijn kinderen, was dit voor mij het belangrijkste in deze periode. Na 6 maanden voelde ik mij bijna weer als vanouds. De laatste beetjes duren het langst. Maar ik was zeker mentaal en fysiek sterk genoeg, om te leven zoals ik mijn leven wil leven. Mijn gezonde gewoontes en mijn sterke wil hebben mij hier doorheen geholpen. Dit gaat niet vanzelf. Hier ben ik bewust mee bezig geweest, ook tijdens mijn zwangerschap. Ik heb mijn gevoel gevolgd, ik heb kennis opgedaan en geluisterd naar mijn behoeftes. Dit betekent niet dat ik het nooit zwaar heb gehad, maar ik ben wel dichtbij mezelf gebleven. Hierdoor kon ik de moeilijke momenten aan. 

Ben je nieuwsgierig geworden naar wat ik met Best9Moms voor je kan betekenen? Maak dan een afspraak voor een vrijblijvende intake. We kijken samen naar jouw situatie, jouw vragen en de mogelijkheden van de Best9Moms programma’s.