Wie ben ik?

Heei hoi, leuk dat je de tijd neemt om mijn blog te lezen. Ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben Nienke, 30 jaar en woon samen met mijn man Rick, dochtertje Eefje (jan. 2020), drie poezen én onze hond in Hengelo. Klinkt lekker chaotisch, niet? Dat is het soms ook best wel. Als je nagaat dat ik dan ook nog af en toe chaos, of ‘wolkjes’, in mijn hoofd heb wat resulteert in chaos in huis is het plaatje helemaal compleet.

Wolkjes in mijn hoofd

Die ‘wolkjes’ heb ik, omdat ik al bijna mijn hele leven last heb van depressies. Een dysthyme depressie noemen ze dat, met een duur woord. Dat is een depressie die eigenlijk altijd wel aanwezig is, de ene keer heftiger dan de andere, maar hij is er wel altijd. Dit heeft er voor gezorgd dat ik lang getwijfeld heb over of ik überhaupt wel moeder zou moeten worden. Gelukkig bleek al die twijfel ongegrond. Want wat is het fijn om moeder te zijn zeg!

Natuurlijk is de depressie nu niet weg, dat zal altijd een ‘stukje’ van mij zijn en blijven. Maar ik moet zeggen dat ik er steeds beter mee om kan gaan. Ik weet wat ik kan doen als ik overprikkeld raak, en welke hulp ik kan inschakelen. Dit komt mede doordat ik een jaar in klinische therapie ben geweest én de nodige andere therapieën heb gevolgd. Zo heb ik een aantal goede handvatten weten te bemachtigen en kan ik goed met de mindere dagen overweg. Al zijn de donkere, kortere dagen in aanloop naar de kortste dag van het jaar wel lastig. In die tijd is de depressie altijd wat heftiger aanwezig en heeft hij soms zelfs bijna de overhand. Daarom gebruik ik van september tot en met januari altijd mijn daglichtlamp. Die zorgt voor net dat beetje extra energie wat ik dan goed kan gebruiken.

In dit filmpje wordt heel duidelijk uitgelegd wat een depressie nou eigenlijk is.

De roze wolk veranderde langzaam in een grijze wolk

Wat ik zelf nog steeds bijzonder vind, is dat ik door de zwangerschap van Eefje heen ben gevlogen. Wat voelde ik mij ondanks alle hormonen goed! Soms denk ik wel eens: ‘kon ik maar langer zwanger zijn.’ Des te groter was dan ook het gat waar ik in viel na de bevalling. Het duurde even een paar maanden voor mijn hormonen hun plekje in mijn lijf weer hadden gevonden. Maar omdat ik mij tijdens de zwangerschap zo onwijs goed heb gevoeld, was de klap met hoe het ‘normaal’ gesproken ging best groot.

Daarbij kwam ook de Corona Crisis om de hoek kijken, wat maakte dat ik in plaats van weer lekker fysiek naar het werk toe gaan ineens thuis moest werken. En dat was best heftig. Op de dinsdag is mijn man vrij en werk ik, nu dus thuis, maar ik stond altijd op scherp. Elk huiltje, kuchje of zuchtje van Eefje hoorde ik. Dit maakte dat ik elke dinsdag zo moe en overprikkeld was, dat ik de rest van die dag en woensdag niet veel meer waard was. Gelukkig kan ik over een paar weken op dinsdag weer naar kantoor. Dit zal erg fijn zijn, niet alleen voor mij, maar ook voor Rick. Dan heeft hij ook echt even een dag alleen met Eefje.

Hoe zorg ik voor mezelf?

De Hamvraag - Hoe zorg ik ervoor dat ik ook aan mijzelf blijf denken en voor mijzelf blijf zorgen zonder dat ik mij schuldig voel tegenover Eefje?

Ik weet dat ik af en toe even een stapje terug moet doen om de beste mama voor Eefje te kunnen zijn. En dat betekent ook dat ik soms even tijd voor mijzelf moet maken. Dus even in mijn eentje naar een vriendin, of Eefje gaat even uit logeren bij opa en oma. Doe ik dit niet dan loopt mijn emmer vrij snel over en heeft ze weinig tot niets aan mij. Daar zou ik mij juist schuldig over voelen. Ik weet namelijk dat ik de beste moeder voor Eefje ben als ik af en toe even zonder haar ben. Dit klinkt heel cru misschien, maar dit is wel hoe het is. En nu breng ik haar echt niet elke week weg en ik mis haar ook onwijs als ze dan wel even weg is. Soms mis ik haar zelfs als ze in het kamertje naast de onze ligt te slapen!

Maar wat ik dus zeggen wil, het is oké om af en toe even een stapje terug te doen. Het is oké om even zonder je kids te zijn en even tijd voor jezelf te nemen. Pas als jij weer helemaal bent opgeladen kun je er het beste voor ze zijn. Want hoe kun je voor een ander zorgen als je dat niet voor jezelf doet? Dit is iets wat ik graag aan elke (nieuwe) moeder zou willen meegeven. Maak af en toe tijd voor jezelf, ga iets leuks doen waarvan jouw batterij weer lekker oplaadt.

Nieuwsgierig? - contact 

Mocht je nou onwijs nieuwsgierig zijn geworden naar mij en hoe ik het allemaal doe? Volg me dan op Instagram of Facebook, en neem vooral een kijkje op mijn website. Hier blog ik over mijn leven als mama met psychische klachten en laat ik je zien hoe ik het allemaal doe.